Niezwykle mnie ta książka poruszyła. Fabuła splata wydarzenia i losy ludzi w okresie przerażającej II wojny światowej i współczesne. Dwie narratorki – z przeszłości przemawia polska dziewczyna z niewielkiej miejscowości położonej niedaleko Oświęcimia - Alina, współcześnie narrację prowadzi Alice – amerykanka, żona genialnego, zapracowanego męża, matka ponadprzeciętnie inteligentnej córki oraz syna ze spektrum autyzmu. Ciekawie jest spojrzeć na naszą historię i nasz współczesny kraj oczami amerykanki – zarówno autorki, jak i jednej z głównych bohaterek. To książka z tych, które naprawdę zostawiają w człowieku ślad, świadomość, że rodzi się w nim coś ważnego.
Podróż Alice do Polski śladami jej Babci uświadamia, że nawet jeśli czujemy się doskonale w swoich życiowych rolach, choć uwielbiamy być żoną, matką, córką, wnuczką, przyjaciółką, to tak naprawdę powinniśmy przede wszystkim uwielbiać… być sobą. Choćby po to, aby móc te wszystkie nasze role życiowe wypełniać z satysfakcją. Piękna książka.
Zapisane cytaty:
„[…] odwrócenie uwagi świadomych partii umysłu od danego problemu poprzez podjęcie innego wyzwania pomaga mu uporać się ze stojącym przed nim dylematem.”
„Życie zawsze znajdzie sposób, aby przypomnieć nam, że tak naprawdę jesteśmy zdani na łaskę przypadku i nawet najbardziej przemyślany plan może wziąć w łeb, wprowadzając w naszą egzystencję chaos.”
„Tak to już po prostu działa: nie może być zawsze dobrze, w życiu bywa różnie. Przechodzimy […] trudny okres – bardzo trudny – jednak wiem, że wciąż idziemy w tym samym kierunku.”
Cudowna książka. A bloga będę z przyjemnością obserwowała :)
OdpowiedzUsuń