Ósme życie (dla Brilki) (tom 1) – Nino Haratischwili

Potężna książka. W znaczeniu emocjonalnym i historycznym. Napisana z rozmachem, obejmująca szeroką perspektywę czasową, odkrywająca losy bardzo wielu indywidualnych, barwnych postaci. Postaci doskonale zbudowanych w warstwie psychologicznej. Czuć, że autorka – Nino Haratischwili, Gruzinka na stałe mieszkająca w Hamburgu, ma duże doświadczenie warsztatowe – w jej dorobku znajdują się liczne scenariusze sztuk teatralnych. Przekłada się to na spójną formę książki. Jej niesamowitą obrazowość. 

Narracja prowadzona jest w formie opowieści – i tak właśnie czyta się tę książkę – tak jakby słuchało się opowieści snutej dla słuchacza – odbiorcy – czytelnika. W zamyśle – dla Brilki, siostrzenicy autorki (Nici), relacjonującej historię pewnej gruzińskiej rodziny, wpisaną w przełomowe dla świata dzieje Gruzji, Rosji i wreszcie Europy. 

Czas burz (tom 1) - Charlotte Link

Charlotte Link zawsze kojarzyła się mi z kryminałami i psychologicznymi thrillerami. Z pewną dozą sceptycyzmu sięgnęłam więc po pierwszy tom „Czasu burz”, bo lubię powieści z gatunku fikcji historycznej, gdzie prawdziwe wydarzenia z dziejów świata stają się tłem do opowiedzenia losów bohaterów książki. 

I to był dobry wybór! Charlotte Link nie zawodzi ani warsztatem, ani wiarygodnością opisywanych realiów, ani tym bardziej wciągającą narracją. Książka miała swoją premierę w Niemczech w latach 80, w Polsce została po raz pierwszy wydana na początku lat 2000. 

Opowieść rozpoczyna się w majątku rodziny Domberg w Prusach Wschodnich tuż przed wybuchem I wojny światowej. 

Podążając za główną bohaterką Felicją, podróżujemy przez kolejne, przełomowe w dziejach świata zdarzenia: pierwsza wojna światowa, rewolucja lutowa w Rosji w 1917 roku, wielka inflacja w niemieckiej gospodarce po 1919 roku, wreszcie krach na nowojorskiej giełdzie w 1929 roku. Wraz z nią jesteśmy w Prusach Wschodnich, Berlinie, Monachium, (ówczesnym) Piotrogrodzie, Estonii, Paryżu. Dotykamy narodzin wielkich i tragicznych w skutkach dyktatur dwudziestego wieku w Rosji i Niemczech. Mamy wgląd w nastroje panujące w czasie I Wojny w społeczeństwie niemieckim, ale i po jej zakończeniu: w latach 20 i 30. 

Obserwując zmieniającą się w wyniku tych wydarzeń pozycję i społeczną rolę kobiety, towarzyszymy kolejnym etapom przemiany Felicji. 

Dymna – Elżbieta Baniewicz

"Dymna” – pięknie wydana biografia pięknej aktorki. Pięknej ciałem (no fotki są hoho! niczym „momenty” w polskim filmie), ale nade wszystko PIĘKNEJ DUCHEM. 

Tak sobie myślę, że ciężko jest napisać biografię osoby (na szczęście) żyjącej. Odnoszę wrażenie, że autorka, Elżbieta Baniewicz, uszanowała prywatność Pani Anny, no i dobrze. W zalewie plotkarskiej papki, którą karmieni jesteśmy, czy chcemy czy nie, tak subtelne nakreślenie portretu jawi się szczególnie cennym. 

Zimowy ogród – Kristin Hannah

Kristin Hannah to mistrzyni wzbudzania emocji. Po raz pierwszy doświadczyłam tego czytając jej najbardziej znaną i na pewno najlepszą powieść „Słowik”. Swoim piórem pisarka otwiera w czytelniku tak często zamykane szufladki – z wrażliwością, z trudnymi wspomnieniami. Inspiruje do przemyśleń, dzięki którym łatwiej uporządkować własne priorytety i podjąć decyzję co jest w naszym życiu ważne. 

Fabuła powieści prowadzona jest dwutorowo: obejmuje lata współczesne, gdzie poznajemy pozostające w dość osłabionych relacjach rodzinnych, siostry Meredith i Ninę oraz czasy drugiej wojny światowej, do których zabierają nas wspomnienia snute przez ich matkę. 

Olive Kitteridge - Elizabeth Strout

Czy gdyby Olive Kitteridge była naszą sąsiadką, to byśmy ją polubili? Z tym jej surowym stylem bycia, czasami nawet ocierającym się o arogancję? Przemyślanym cynizmem, a nawet złośliwością, ale jak to zwykle z osobami apodyktycznymi bywa – przekonaną o nieomylności swoich poglądów i opinii? 

Czy dostrzeglibyśmy w Olive, nauczycielce matematyki, matce stłamszonego przez nią syna Christophera i żyjącego w jej cieniu męża, farmaceuty, Henrego, kobietę z osobliwym, choć nie uświadomionym przez nią samą, poczuciem humoru? Dodajmy: ponurym poczuciem humoru, ale jednak budzącym w czytelniku uśmiech. 

Wszystko zależy od tego, czy zechcielibyśmy zaakceptować w naszym otoczeniu osobę, która sama sobie przypisała rolę bystrego, nieomylnego świadka toczącej się codzienności niewielkiego miasteczka Crosby w Nowej Anglii na północy USA. I co najistotniejsze: dostrzec, że w twardej skorupie kryje się po prostu dobre serce. 

Horyzont – Jakub Małecki

Świetna książka! Każde zdanie coś niesie, nie jest puste. Czyta się lekko, historia napisana jest wartkim, soczystym i konkretnym językiem. Ale absolutnie nie cierpi na tym warstwa emocjonalna powieści. Tak dużo w tym języku subtelności. Choć dotyka spraw trudnych. 

Maniek – weteran z wojny w Afganistanie z zespołem stresu pourazowego i Zuza – dziewczyna pogubiona w rodzinnej historii i trudnych relacjach z nieżyjącą matką, które wciąż w niej zalegają. Obydwoje wspólnie szukają drogi wyjścia z tego emocjonalnego poplątania. Szukają swoich horyzontów...
Plus chorująca na Alzhaimera Babcia Zuzy, której mieszają się lata i członkowie rodziny. Co jest prawdą, a co urojeniem w słowach dryfującej w różnych przestrzeniach czasowych starszej pani?
Miejscami bywa wesoło :) 

Miedziaki - Colson Whitehead

To jest książka, której czytanie boli. Bo niesprawiedliwość boli, bo nierówne traktowanie ludzi boli. Upokarzanie, odbieranie godności boli, bo po prostu ZŁO czynione drugiemu człowiekowi boli. 

Autor porusza problematykę wykluczenia i zepchnięcia na margines społeczny osoby czarnoskóre. A dokładniej – bardzo młodych czarnoskórych chłopaków, skazanych na pobyt w poprawczaku na Florydzie w latach 60. XX wieku. Powód skazania jednego z głównych bohaterów, jest co najmniej absurdalny... 

Trochę bałam się tej książki, bo spodziewałam się epatowania przemocą. A ta stosowana wobec dzieci i młodzieży, bezbronnych, z racji wieku zależnych od (nie)mądrość dorosłych, którzy z założenia powinni roztaczać nad nimi opiekuńczy parasol, wstrząsa szczególnie. Na szczęście ta eskalacja zła podana jest w sposób wysublimowany. Pozbawiony dosadnej dosłowności.

Gdzie śpiewają raki - Delia Owens

Przełom lat 50 i 60 XX wieku, Karolina Północna w Stanach Zjednoczonych. W miasteczku Barkley Cove toczy się niespieszne życie hermetycznej społeczności amerykańskiej, wciąż przesiąkniętej stereotypowym postrzeganiem ról przypisanych kobietom i mężczyznom, i wciąż wrośniętej w segregację rasową. Głuchej na tolerancję wobec inności. Głuchej także na to co, co dzieje się w domku na bagnach...

Na bagnistym, odludnym zakątku wybrzeża Oceanu Atlantyckiego, w rozpadającej się leśnej chacie, pozbawionej podstawowych warunków do w miarę normalnego funkcjonowania kilkuosobowej rodziny, skrywa się dramat kilkuletniej dziewczynki Kyi, jej matki i rodzeństwa. Skazanych na ojca, którego jedynym sposobem na radzenie sobie z własnymi demonami, jest agresja i przemoc. Toksyczna rodzina rozpada się, Kya jako kilkuletnia dziewczynka zostaje sama. 

Powietrze, którym oddychasz - Frances de Pontes Peebles

Frances de Pontes Peebles w "Powietrzu, którym oddychasz" prowadzi czytelnika poprzez brazylijskie plantacje pól trzciny cukrowej lat dwudziestych, barwne, roztańczone, rozśpiewane Rio de Janeiro lat trzydziestych, w sam środek Złotej Ery Hollywood lat czterdziestych, z kiczowatymi musicalami na czele. Zachłyśnięcie technicolorem, błyskiem fleszy, wszystkim co się mieni, jest kolorowe, krzykliwe, skrzące emocjami i namiętnościami. Narodziny krwiożerczego i wysysającego, jak to się teraz kolokwialnie określa, szołbizu. A wszystko to w rytmie samby roda. 

Poznajemy tę historię oczami dziewięćdziesięcio pięcio letniej Dores, która spogląda na swoje życie ściśle związane z Graçę, bogatą, rozkapryszoną i rozchwianą, zapatrzoną w siebie córką właściciela wielkiej plantacji trzciny cukrowej. Dores – osierocona pomocnica w domu właścicieli, od początku jest zafascynowana Graçę. Dziewczęta łączy pasja do muzyki i marzenie, aby tą muzyką żyć. Stajemy się obserwatorami ich drogi prowadzącej z pełnej konwenansów i uprzedzeń Brazylii, wprost w złudne ramiona fabryki snów - studia filmowego lat czterdziestych, produkującego na potęgę musicale, których głównym zadaniem było dawać amerykanom rozrywkę i wytchnienie od szalejącej wojny. 

Owoc granatu - Maria Paszyńska

Na serię OWOC GRANATU autorstwa Marii Paszyńskiej składają się cztery powieści i kolejno są to:

"Dziewczęta wygnane", "Kraina snów", "Świat w płomieniach", "Powroty".

Już pierwsza część pt. „Dziewczęta wygnane”, okazała się zapowiedzią wciągającej i pełnej emocji lektury. Tematyka podjęta w powieści jest mi bliska – szczególnie w minionym roku czytałam dużo książek, których fabuła osadzona była w okresie drugiej wojny światowej. I chociaż czytałam kolejny raz o losach Polaków wywiezionych na Syberię, opowiedziane tym razem przez kolejną autorkę – nadal są to dla mnie opowieści wstrząsające. 

Każda część składająca się na Owoc granatu napisana jest bardzo sprawnie - brawa dla autorki za widoczną znajomość historii (nie tylko Polski, ale o tym dalej) i ludzkich biografii naznaczonych okrucieństwem i nieprzewidywalnością drugiej wojny światowej, i wreszcie realiów społecznych i politycznych jakie nastąpiły po jej zakończeniu. 

Drugi koniec świata - Małgorzata Sobieszczańska

Mieszanka kultur, postaci, wyznań, ludzkich losów, wreszcie mieszanka czasów i miejsc. Wszystko to tworzy wciągającą historię, którą szczególnie na początku należy czytać bardzo uważnie, aby wiedzieć kto, co, z kim i dlaczego. Dużo postaci, wydarzeń, miejsc, które finalnie w mniejszym lub większym stopniu połączone są ze sobą, przenikają się i mają wpływ na losy bohaterów w kolejnych przestrzeniach czasowych. 

Dużo okazji do refleksji i przemyśleń. Świadectwa przepięknych przyjaźni i trwania przy drugiej osobie w potrzebie.

W tej książce dominuje świat silnych i mądrych kobiet. Konkretnych, świetnie sportretowanych. Chyba tylko jedna została złamana przez ZŁO… ale za to miała obok siebie inną, bezgranicznie oddaną... Podobał mi się momentami gawędziarski styl – szczególnie na początku, podczas wprowadzenia czytelnika w wielokulturowy świat tuż przedwojennego Nowogródka i maleńkiej osady Mirabilli. 

Szczygieł - Donna Tartt

Fascynująca, choć wymagająca uwagi i skupienia lektura. Ponad 800 stron niezwykle poruszającej, magnetyzującej historii Theo, chłopca, którego życie zmienia jedna wizyta wraz z Mamą w Metropolitan Museum w Nowym Jorku i... obraz Carela Fabritiusa z wizerunkiem niewielkiego ptaszka - szczygła na uwięzi. Napisana z rozmachem, epicka rzecz. Intelektualna uczta obcowania z pięknym, literackim językiem. 

Za tę powieść autorka zdobyła w roku 2014 Nagrodę Pulitzera. Była też sfilmowana, ale zdaniem krytyków filmowych, twórcy nie udźwignęli tematu (sama ekranizacji nie widziałam). 

Podobno Donna Tartt pisała ją przez kilka lat i chyba miejscami da się odczuć zbytnie rozciągnięcie akcji. Z drugiej strony styl pisarki jest dość… zamaszysty, więc może to zabieg celowy? Nie mniej, psychologiczne sportretowanie bohaterów jest naprawdę imponujące. 

Tego ci nie powiedziałam - Kelly Rimmer

Niezwykle mnie ta książka poruszyła. Fabuła splata wydarzenia i losy ludzi w okresie przerażającej II wojny światowej i współczesne. Dwie narratorki – z przeszłości przemawia polska dziewczyna z niewielkiej miejscowości położonej niedaleko Oświęcimia - Alina, współcześnie narrację prowadzi Alice – amerykanka, żona genialnego, zapracowanego męża, matka ponadprzeciętnie inteligentnej córki oraz syna ze spektrum autyzmu. Ciekawie jest spojrzeć na naszą historię i nasz współczesny kraj oczami amerykanki – zarówno autorki, jak i jednej z głównych bohaterek. To książka z tych, które naprawdę zostawiają w człowieku ślad, świadomość, że rodzi się w nim coś ważnego.