Tam, gdzie las spotyka się z niebem – Glendy Vanderah

Ta książka zaczaruje każdego, kto dał się porwać magii powieści „Gdzie śpiewają raki” Delii Owens. Świat przyrody, w tym przypadku ptaków, stanowi doskonałe tło, a miejscami uzupełnienie historii Joanny, w której życiu pewnego dnia pojawia się tajemnicza dziewczynka o imieniu Ursa.

Joanna po traumatycznych doświadczeniach osobistych trafia do domku w środku lasu, gdzie ma doskonałe, choć dość surowe warunki do prowadzenia prac badawczych nad zwyczajami lęgowymi ptaków. Pojawienie się Ursy burzy jej ustabilizowaną i oswojoną samotność.

Ursa twierdzi, że jest wysłanniczką odległej planety, przybyła na Ziemię, bo pragnie dowiedzieć się jak najwięcej o ludziach i doświadczyć pięć ziemskich cudów. Tak naprawdę sama jest cudem! Iskierką dobra. Nieustannie miałam ochotę przytulić się do niej! Ursę kocha się od razu. Jest tak… urocza, bystra, i niestety naznaczona trudną tajemnicą – tego jesteśmy pewni niemalże od początku lektury.

Joanna oczywiście nie wierzy dziewczynce i poszukuje informacji o zaginionych w okolicach dzieciach. Wsparcia udziela jej mieszkający nieopodal jej samotni Gabriel Nash, chłopak, który niesie przez życie swoje własne demony. Próba rozwikłania historii Ursy zbliży do siebie tych dwoje młodych ludzi. Pomoże wejść na drogę powrotu do wspaniałego, wielkiego świata, który leży poza granicami małych smutków każdego człowieka. Bo przecież każdy z nas choćby czasami takich doznaje…

Piękna książka. Jest nośnikiem ciepła, dobrych emocji, pomimo tego, że każdy z bohaterów doświadczył w swoim życiu trudnych chwil, tchnie nadzieją. Podnosi na duchu. Uczy, że czasami warto żyć w nieskończonej teraźniejszości, odgrodzonej od przeszłości i przyszłości. A nade wszystko, że „[...] czasem zdarza się coś złego, żeby zdarzyło się coś dobrego.”

Koniecznie wybierzcie się na poszukiwanie pięciu cudów razem z bohaterami tej powieści!

Zapisane cytaty:

„[...] życie jest wystarczająco trudne i chowanie drobnych uraz nie ma sensu.”

„Nic tak jak gwiazdy nie uświadamia nam, jak nieznaczące są nasze drobne spory.”

„[...] czasem zdarza się coś złego, żeby zdarzyło się coś dobrego.”

„Dorośli nie zdają sobie sprawy, że dzieci im się przysłuchują i dużo rozumieją.”

„Jak większość ludzi, którzy nie przeszli depresji, masz optymistycznie wypaczoną wizję tej choroby.”