Druga wojna światowa to przede wszystkim czas okrucieństwa skierowanego wobec ludzi. I niezaprzeczalnie jest to najstraszniejsza odsłona konfliktu, który trawił świat w latach 1939-1945. Jednakże Niemcy nazistowskie są też autorami zorganizowanej grabieży dóbr kultury w skali dotychczas niespotykanej. Rabowano nie tylko muzea, ale i kolekcje znajdujące się w prywatnych rękach rodzin żydowskich. Dzieła uznane za niewartościowe lub sprzeczne z ideologią nazistowską – niszczono. Wiele z nich trafić miało w ręce dygnitarzy niemieckiego reżimu.
.jpg)
W tym kontekście historycznym i tematycznym poznajemy losy dwóch kobiet – żyjącej w okupowanym Paryżu Eliane Dufort i współcześnie – amerykanki Remy Lang. Chociaż dzieli je czas i miejsce, ich życiorysy są ze sobą powiązane. Remy, wychowana w rodzinie adopcyjnej, otrzymuje jako dar po nieznanych biologicznych rodzicach, dom na francuskiej Riwierze. Tragedia osobista powoduje, że postanawia do niego wyjechać. Podążając tropem obrazu, który zawsze był w jej pokoju, odkryje prawdę o swoim pochodzeniu. W jej życiu niespodziewanie pojawi się także ktoś, kto pozwoli jej uwierzyć, że jest kimś więcej, niż tylko pogrążoną w smutku kobietą.
Eliane marząc o związaniu swojej przyszłości ze sztuką, pracuje w Muzeum Luwr. Jest świadkiem ewakuacji bezcennych zbiorów, w tym obrazu Mona Lisy i rzeźby Nike z Samotraki, które za sprawą ówczesnego dyrektora Jacquesa Jaujarda, miały szansę przetrwać wojenną zawieruchę. Wątek ten jest bardzo pasjonujący i odtworzony przez autorkę wiarygodnie na podstawie źródeł historycznych. Wyjęte z ram obrazy katalogowano w zakodowany sposób i ukrywano z nadzieją, że w przyszłości powrócą. Działano w myśl przekonania, że: „Cywilizacja to coś więcej niż masa ludzi; to także poruszające serca piękne rzeczy, które powstały dzięki pracy umysłów i rąk.”
W książce wybrzmiewa przesłanie, że pielęgnowanie w sobie w najtrudniejszym czasie nadziei, jest czymś bezcennym i czymś, co może nadać sens naszej przyszłości.
Dziękuję Wydawnictwo Słowne za zaproszenie do lektury powieści.
Zapisane cytaty:
„Sztuka przypomina nam, że istnieje świat lepszy od tego, w którym żyjemy.”
„Sztuka jest wszystkim, co mamy, kiedy zawodzą słowa, kiedy zawodzi ludzkość i kiedy my sami zawodzimy siebie nawzajem.”
„Żal to bardzo uciążliwa rzecz […]. Nie polecam tego jako strategii życiowej.”
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz