Osiedle marzeń – Wojciech Chmielarz

Luksusowe warszawskie osiedle. Strzeżone, z założenia mające zapewnić lokatorom spokój i bezpieczeństwo. Gwarantować dyskrecję. Rankiem na parkingu zostają odnalezione zwłoki młodej dziewczyny – Zuzanna wraz z koleżankami podnajmowała mieszkanie od Piotra Celtyckiego, polityka, który lata dobrej passy ma dawno za sobą. Dość wcześnie zostaje wytypowany potencjalny zabójca, ale to wcale nie oznacza szybkiego zamknięcia dochodzenia. Przeciwnie – z każdą kolejną osobą, niejasnym detalem, sprawa ewoluuje i obrasta w nowe przestępcze akcenty.

Chmielarz misternie tka intrygę, doskonale buduje napięcie i świetnie charakteryzuje kolejne osoby wprowadzane do akcji. Niczym wprawny scenarzysta tworzy obrazowe sceny. Mortka ma do rozwiązania złożoną sprawę, w której jak bumerang wraca postać Borzestowskiego, króla warszawskiego światka przestępczego, przewijająca się w różnych śledztwach już od pierwszej części serii.

Wciąż intryguje Sucha, współpracownica Mortki – wyraźnie pani aspirantka ma za sobą przeszłość, która w jakimś stopniu zdefiniowała ją jako nieugiętą policjantkę. Sama o sobie mówi:
„Zostałam policjantką, bo jest to jeden z nielicznych zawodów pozwalających w sprzyjających warunkach na zrobienie krzywdy tym, których się nienawidzi.”
Kogo nienawidzi Sucha? Cóż… autor powieści wciąż trzyma czytelnika w niepewności.

W sprawach osobistych komisarza zapada pewna stabilizacja, a istotny wpływ ma na to maklerka Olga, która jakiś czas temu pojawiła się w życiu rozwiedzionego policjanta.

Na obrzeżach głównej historii rozwija się wątek Kochana – byłego współpracownika Mortki. Kochan wraca w niełasce z przymusowego urlopu. Szef zarzuca go mało prestiżowym zadaniem weryfikacji nierozwiązanych i zawieszonych spraw kryminalnych. Co odkryje Kochan? I czy będzie to miało jakikolwiek związek z zabójstwem Zuzanny? Warto dokładnie śledzić jego poczynania – ich echa powrócą w kolejnej części serii „mortkowej”, w „Cieniach”.

Dynamiczny, pełen zwrotów akcji kryminał. Z barwnym wachlarzem nietuzinkowych, wyraziście sportretowanych bohaterów.

Zapisane cytaty:

„[…] jest tylko określona liczba ciosów, które człowiek może przyjąć, zanim coś w nim pęknie.”

„[…] jak odróżnić złego człowieka od dobrego?”