Papierowy pałac, od pokoleń wakacyjny dom, gdzie każde lato spędza Ella wraz ze swoim mężem, trójką dzieci i dość ekscentryczną matką. W sąsiedztwie zaprzyjaźnione rodziny, wspólny czas przy grillu, wyprawy na plażę… Zdawałoby się idylliczny obraz. Zdawałoby się…
Jeden wakacyjny dzień Elle staje się pretekstem do retrospektywnej opowieści o jej dotychczasowym życiu. Wszystko zmierza do dnia, w którym wraz z przyjacielem z dzieciństwa, Jonasem, w silnym stresie, w ułamku sekundy, stanęła wobec dramatycznego wyboru. Podjęła decyzję, która boleśnie wpłynęła na jej psychikę. Za sprawą jej wspomnień, którymi wraca do swojego dzieciństwa, a także dzieciństwa własnej matki, poznajemy historię licznej, patchworkowej rodziny. Rodziny, której nie omijały przytłaczające zdarzenia i wzbudzające zrozumiany sprzeciw czyny…
To opowieść o tym, jak bardzo dzieci i nastolatkowie potrzebują wsparcia i miłości dorosłych, by mogły chronić je przed złymi wyborami. Prowadzącymi do nieodwracalnych konsekwencji, ważących na całym ich późniejszym życiu. Być może, gdyby Ella wcześniej, jako młodziutka dziewczyna, zdradziła swojej matce Wallace, co działo się każdej nocy w rodzinnym, wakacyjnym Papierowym pałacu… jej życie potoczyłoby się inaczej.
Książka klimatyczna, poruszająca skomplikowane i wielowymiarowe relacje rodzinne. Narracja z dobrze rozłożonym napięciem. Ani przez chwilę nie ma nudy podczas lektury. Ani przez chwilę też nie trąci banałem, czy powierzchownością. Przy problematyce poruszanej w tej powieści, łatwo otrzeć się o niesmaczną wulgarność lub przeciwnie – zboczyć w stronę wyciskającej łzy, przesadnej ckliwości. Tymczasem tego w „Papierowym pałacu” nie ma. Kawał dobrej i wiarygodnej literatury psychologiczno-obyczajowej.
Piękna, sugestywna opowieść o szukaniu drogi, która pozwoliłaby pozostawić przeszłość, by ruszyć dalej…
Zapisane cytaty:
„Nie ma nic bardziej pociągającego od silnej kobiety.”
„Między ludźmi, którzy się kochają nie ma rzeczy niewybaczalnych.”
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz