Trzy młode kobiety z całkiem różnych środowisk trafiają w najbardziej tajemnicze miejsce podczas II wojny światowej w Anglii. To Bletchley Park – siedziba Rządowej Szkoły Kodów i Szyfrów – brytyjskiego ośrodka dekryptażu, gdzie łamano niemieckie szyfry, „gdzie zgraja dziewczyn z ołówkami przewracała wojnę Hitlera do góry nogami”.
Autorka wyraziście oddała klimat panujący w tym miejscu i atmosferę, którą budowali zatrudnieni tu ludzie. Pełną przyjaźni, zrozumienia dla niebanalności innych, egalitarną. Inteligentni i zdeterminowani łamacze kodów, mierzyli się ze skomplikowanymi problemami i pracowali z uporem aż do rozwiązania. A jednak w najdyskretniejszej enklawie jest ktoś, kto zdradza…
Siłą tej książki jest jej źródło w faktach i doskonale skonstruowane osobowości głównych bohaterek: Osli Kendall, Mab Churt i Beth Finch. Osla odzwierciedla prawdziwą postać – żywiołową i niezależną dziedziczkę fortuny, tłumaczkę z języka niemieckiego w baraku czwartym BP – Oslę Benning, wojenną dziewczynę… Księcia Filipa. Tak! „Tego” Księcia Filipa. Urzekająco i wiarygodnie (choć w detalach oczywiście fikcyjnie) poprowadzony jest wątek ich związku opartego na zauroczeniu i przyjaźni.
Mab i Beth to kompilacja losów kilku kobiet służących monarchii w Bletchley Park swoimi umiejętnościami i intelektem. Niezwykle poruszających. Nie sposób nie polubić tych dziewczyn, nie sposób nie emocjonować się ich życiem. Olsa – abitna, trafia do PB z mocnym priorytetem zerwania z wizerunkiem „głupiej laluni” i pragnieniem, aby właściwie wykorzystano jej zdolności. Mab – silna, nietolerująca kobiet bezwolnych, z tajemnicą, którą niesie w sercu, z miłością, która spotka ją tak niespodziewanie. I wreszcie Beth, która „nigdy nie była nigdzie”, a na naszych oczach eksploduje jej wiara w samą siebie.
Ta książka kipi namiętnością, skrzy błyskotliwymi dialogami, wyrafinowanym humorem. Literacki świat stworzony przez Kate Quinn jest tak sugestywny, że czujemy się jakbyśmy byli jego częścią. Słyszymy stukot maszyn, skrobanie ołówka po kartkach. Czujemy zapachy baraków, w których dekodowane są szyfrowane wiadomości wojenne. Bicie naszego serca przyspiesza w tej samej chwili, gdy przyspiesza powieściowym bohaterom, cierpimy, gdy cierpią oni. Doznajemy ich emocji – tych wzbudzanych przez miłość, czy przyjaźń, i tych powodowanych przez dramatyczne wydarzenia.
Powieść nieodkładalna!
Zapisane cytaty:
„Nie da się pomóc ludziom, jeśli sami sobie nie pomogą.”
„Zawsze jest jakieś potem. Wszystko zależ od tego, jak ono wygląda.”
„Dlaczego i gdyby. Dwa najbardziej bolesne słowa, jakie istnieją.”
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz